Winterpracht

Wat was het mooi zeg al die winterse pracht. Ik hou erg van dit weer. Sneeuw en rijp tegelijk en dan ook nog zo’n strakke blauwe winterlucht erbij cadeau. Het was tanden bijten in de auto naar mijn werk de eerst rijpdag. Krijg ik nog een kans op dit vast te leggen of zal morgen al dit moois weg zijn. Maar gelukkig…bij het opentrekken van de gordijnen de volgende morgen bleek alles nog te zijn als de dag ervoor. Met één belangrijk verschil….Een middag vrij om te fotograferen. Een dubbel portie geluk dus

Ik besloot om niet te ver van huis te gaan en het bos op te zoeken van Hoch-Elten. Een naburig dorpje in Duitsland. Eenmaal begonnen aan de wandeling met de camera in de aanslag was mijn eerste gedachte:”Waar moet je in vredesnaam beginnen met zoveel moois?” Een antwoord op deze vraag heb ik eigenlijk niet gekregen. Zoveel mooi valt bijna niet te fotograferen en over te brengen.

Ik heb dan ook niet veel plaatjes geschoten die middag maar vooral genoten van het enorme natuurschoon om me heen en alle blije gezichten en vriendelijke groeten van de mensen die ik onderweg ben tegengekomen. Natuurlijk kan het niet anders dan dat je op deze dagen “collega fotografen” tegenkomt. En dan ontstaat al snel een gesprek over wat je aan het fotograferen bent en waarmee maar ook vooral hoe. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen trucks en ideeën en staat op een prachtige dag als deze open om ze te delen met elkaar. Het lijkt net of de wereld door deze pracht werkt als een sociaal lijmmiddel wat de mensen net even wat vrolijker stemt.

Een eenduidig antwoord op mijn vraag heb ik echter niet gekregen. Op de schermpjes van de tegenwoordige digitale toestellen hebben de mensen die ik gesproken heb me vol trots hun resultaten laten zien. En er zaten prachtbeelden bij….doch als ik eerlijk ben redden ze het, inclusief mijn eigen foto’s, bij lange na niet met de werkelijkheid.

Dus heeft iemand tips of ideeën over het fotograferen bij zoveel moois….kom maar op. De gouden tip wordt beloond met eeuwige roem :)