Ontplofte aardappel bovist

Sinds de gevolgde workshop “sfeerfotografie” door Ruben Smit ben ik anders tegen natuurfotografie gaan aankijken. In het verleden ging ik meestal voor veel scherpte van voor naar achtergrond. Zeker in combinatie met een groothoek objectief. Maar ik ben nu anders over gaan denken. Ook door onscherpte op voor- en achtergrond kun je het oog van de kijker door de foto leiden. Mooie les in theorie maar nu nog in de praktijk brengen.

Vrijdag 15 januari was een gelegenheid om met bovenstaand gegeven eens aan de slag te gaan. In de middag was het weer aangenaam zonnig. Ik besloot naar het bos in Hoog Elten (Duitsland) te gaan om daar de geleerde les in praktijk te brengen en eens te spelen met scherptediepte. Een gedeelte van het bos staat begroeit met mooie oude, met mos begroeide eiken en berken. Het was muisstil en er was letterlijk geen hond te bekennen in het bos. Zo heb ik het graag. Even alleen op de aarde.

Als ik van een standpunt, waar ik macrofoto’s stond te maken, terugloop naar mijn fototas en statief ga ik bijna op iets geels staan. Een gele aardappel bovist die door het licht en zijn gele kleur uit het oranje rood van de bosbodem schreeuwt om aandacht. De gelegenheid om mijn nieuwe insteek te proberen.

Ik zet de 17-40mm lens op de camera en schroef er vervolgens een polarisatiefilter en een cokin filterhouder op. Duik met het hele hebben en houden op de grond en kies positie. Brrrrr….de sneeuw mag dan gesmolten zijn maar ik merk letterlijk aan mijn water dat de vorst nog niet uit de grond is. Het licht is prachtig. Ik draai aan het polarisatiefilter om de reflectie van het natte blad te neutraliseren en de kleuren wat meer te verzadigen. Op de achtergrond van het kader staat een knoestige eik waardoor de mooie blauwe lucht te zien is. Ik druk af en bekijk het histogram….dat dacht ik al. De lucht raakt overbelicht. Door een gegradeerd ND-8 filter weet ik deze overbelichting te neutraliseren. Met behulp van de DOF knop bepaal ik het diafragma en met F/8 moet ik met de iso waarde naar 400 toe omdat ik de foto uit de hand schiet. Het statief komt nl. niet zo laag en de rijstzak ligt thuis. Resultaat is bovenstaande foto.

Door de onscherpte op de achtergrond hoop ik de scherpte van de bovist meer te benadrukken en, hoewel de kijker kan zien dat het een foto in een bos is, hoop ik dat de kijker een eigen beeld gaat verzinnen bij de plek van de foto zonder dat ik door totale scherpte diepte voorkauw. Door de lichtvlekken links hoop ik de suggestie van het aanwezige zonlicht mee te geven. Aan jullie natuurlijk om te bepalen of dit geslaagd is.