Rijp en Rijnwater

Het blijft net wel, net niet winteren in Nederland. 's Morgens ruiten krabben omdat 's nachts koning winter zich gemeld heeft als vorst. Om nu te zeggen dat ik autoruiten krabben leuk werk vind...nee. Maar dit betekend natuurlijk ook dat niet alleen de autoruiten berijpt zijn maar ook de natuur. En dat is voor iemand die graag natuurfoto's maakt is dit natuurlijk het kersje op de Van Der Valk appelmoes.

De betreffende morgen van bijgevoegde foto's in dit onderdeel zijn gemaakt bij de Rijn vlakbij het plaatsje Spijk. Het water stroomt hier half om half over Duits en Neerlands grondgebied. (Overzijde is Duitsland) Ik was daar om een drooggevallen plaat met vogels te fotograferen. Althans...dat was de bedoeling. Echter was deze plaat niet meer te bekennen omdat hoog water roet in het eten had gegooid.

Maar niet getreurd. De rijp was prachtig evenals het fijne warme wintermorgen licht van de zon.

De afbeeldingen zijn allemaal gemaakt vanaf statief, met draadontspanner en met gebruik van een polarisatie filter icm een grad. ND-8 soft filter om het licht van de lucht wat tegen te houden. De bovenste twee wijn gemaakt met een 17-40mm lens en de grote opname met een 105mm macro lens.

Ontplofte aardappel bovist

Sinds de gevolgde workshop “sfeerfotografie” door Ruben Smit ben ik anders tegen natuurfotografie gaan aankijken. In het verleden ging ik meestal voor veel scherpte van voor naar achtergrond. Zeker in combinatie met een groothoek objectief. Maar ik ben nu anders over gaan denken. Ook door onscherpte op voor- en achtergrond kun je het oog van de kijker door de foto leiden. Mooie les in theorie maar nu nog in de praktijk brengen.

Vrijdag 15 januari was een gelegenheid om met bovenstaand gegeven eens aan de slag te gaan. In de middag was het weer aangenaam zonnig. Ik besloot naar het bos in Hoog Elten (Duitsland) te gaan om daar de geleerde les in praktijk te brengen en eens te spelen met scherptediepte. Een gedeelte van het bos staat begroeit met mooie oude, met mos begroeide eiken en berken. Het was muisstil en er was letterlijk geen hond te bekennen in het bos. Zo heb ik het graag. Even alleen op de aarde.

Als ik van een standpunt, waar ik macrofoto’s stond te maken, terugloop naar mijn fototas en statief ga ik bijna op iets geels staan. Een gele aardappel bovist die door het licht en zijn gele kleur uit het oranje rood van de bosbodem schreeuwt om aandacht. De gelegenheid om mijn nieuwe insteek te proberen.

Ik zet de 17-40mm lens op de camera en schroef er vervolgens een polarisatiefilter en een cokin filterhouder op. Duik met het hele hebben en houden op de grond en kies positie. Brrrrr….de sneeuw mag dan gesmolten zijn maar ik merk letterlijk aan mijn water dat de vorst nog niet uit de grond is. Het licht is prachtig. Ik draai aan het polarisatiefilter om de reflectie van het natte blad te neutraliseren en de kleuren wat meer te verzadigen. Op de achtergrond van het kader staat een knoestige eik waardoor de mooie blauwe lucht te zien is. Ik druk af en bekijk het histogram….dat dacht ik al. De lucht raakt overbelicht. Door een gegradeerd ND-8 filter weet ik deze overbelichting te neutraliseren. Met behulp van de DOF knop bepaal ik het diafragma en met F/8 moet ik met de iso waarde naar 400 toe omdat ik de foto uit de hand schiet. Het statief komt nl. niet zo laag en de rijstzak ligt thuis. Resultaat is bovenstaande foto.

Door de onscherpte op de achtergrond hoop ik de scherpte van de bovist meer te benadrukken en, hoewel de kijker kan zien dat het een foto in een bos is, hoop ik dat de kijker een eigen beeld gaat verzinnen bij de plek van de foto zonder dat ik door totale scherpte diepte voorkauw. Door de lichtvlekken links hoop ik de suggestie van het aanwezige zonlicht mee te geven. Aan jullie natuurlijk om te bepalen of dit geslaagd is.

Morgentje Posbank

Ja ik weet het….ik loop hopeloos achter. In mijn gedachten lijkt de sneeuw al weer lange tijd geleden weggedooid en intussen heeft fotograferend Nederland zijn/haar foto’s al lang op het web laten zien. Wat was het mooi en wat heb ik verschrikkelijk veel mooie foto’s voorbij zien komen. De kans is dus dat dit stukje als mosterd na de maaltijd op het web verschijnt en de bezoekers allang sneeuwmoe zijn. Toch wil ik jullie de foto’s met het verhaal niet onthouden. Onderstaand mij strapatsen van zondag 11 januari:

De morgen van de 10e januari was ik onderweg naar Doesburg om bij mijn zwager en schoonzus te kussen in hun nieuwe huis. Ik zat eigenlijk stevig te balen want het was mooi helder weer en de rijp van de dag ervoor hing nog steeds om alles heen gedrapeerd en de maand was mooi vol en helder. “Als dat er mogen nog maar licht”; dacht ik. De zondagmorgen erop had ik nl. het plan opgevat om eens naar de postbank toe te trekken voor een morgentje fotograferen.

Ik maak op de bewuste zondag de gordijnen open en kijk naar buiten….en geen maan te zien. De hemel is bewolkt. Ook de rijp is verdwenen. Dit begint niet goed. Maar toch besluit ik te gaan. Onderweg naar de Posbank wordt het wolkendek eigenlijk alleen maar dikker. Als ik de posbank op wil draaien kom ik voor een groot heb met bord te staan. De weg is afgesloten. Alleen maar via de ingang van de Steeg te bereiken…..dat gaat lekker.

Eindelijk kom ik op de posbank aan. Nadat ik uitgestapt ben en mijn spullen heb verzameld zie ik dat het licht begint te dagen. Het wordt echter vanaf de andere kant dan waar de zon opkomt ook licht….dat kan maar één ding betekenen. Het wolkendek is opengebroken en het maanlicht kan de aarde bereiken. En inderdaad…..zou het dan toch nog goed komen? De sneeuw ligt er tenmiste nog.

De maan zit wat in wat lichte nevel gevangen en is niet helemaal helder en ik heb moeite om de juiste belichting te vinden. Dit kan het dynamisch bereik van de sensor, geholpen door een grad- ND-8 filter niet aan. De belichting wordt dus een compromis. Ondertussen wordt de omgeving steeds lichter.

Als ik letterlijk naar de andere kant van de heuvel bovenop de posbank gerent ben zie ik dat de zon opkomt achter een wolkenband. Dit kon nog best wel eens aardig worden. Ik kies positie en zet een 17-40 mm lens op de camera samen met een cokin filterhouder. De lucht wordt al best helder en het landschap is wat aan de donkere kant. Als ik dus een evenwichtige belichting voor zowel de lucht als het land op de foto moet ik haast wel een gradian ND filter gebruiken.

De lucht begint te kleuren. De zon zit achter de wolken en alles wordt licht rose/oranje. Het is werkelijk schitterend. Het is verbluffend om te zien hoeveel kleur er in de lucht zit. Naar de zon toe is alles warm rood/rose en iets verder naar rechts is de lucht en het landschap nog koel blauw. Ik verwissel een paar keer van standpunt en maak alle foto’s met een grad. ND-8 filter om de lucht 3 stops tegen te houden. Wat een morgen….

Langzaamaan wordt Nederland wakker en de eerste enthousiaste natuurfotografen komen me vergezellen. Ik kom aan de praat met een “collega fotograaf”. We beseffen allebei dat de zonsopkomst voorbij is en er dus tijd is voor wat rust. Het is een aangenaam en open gesprek. En wat blijkt…we hadden kunnen carpoolen want we wonen hemelsbreed nog geen 5 km van elkaar af. Wat is de wereld toch klein.

Na ons gesprek gaan we allebei weer ons eigen weg. Het weer is aangenaam. Het is koud maar niet te en de zon maakt het goed te houden. Omdat het zo lekker is, en rustig, loop ik de zwarte paaltjes route en maak ik nog wel wat foto's maar geniet ik eigenlijk meer van mijn eenzame wandeling in deze mooie omgeving.

Ik denk dat Nederland massaal op het ijs is of nog lekker in zijn nest ligt want op de posbank ben ik tot het moment van verstrek niet meer dan tien mensen tegengekomen. Dit kan de laatste dag met sneeuw kan zijn. Morgen zet de dooi in.

Winterpracht

Wat was het mooi zeg al die winterse pracht. Ik hou erg van dit weer. Sneeuw en rijp tegelijk en dan ook nog zo’n strakke blauwe winterlucht erbij cadeau. Het was tanden bijten in de auto naar mijn werk de eerst rijpdag. Krijg ik nog een kans op dit vast te leggen of zal morgen al dit moois weg zijn. Maar gelukkig…bij het opentrekken van de gordijnen de volgende morgen bleek alles nog te zijn als de dag ervoor. Met één belangrijk verschil….Een middag vrij om te fotograferen. Een dubbel portie geluk dus

Ik besloot om niet te ver van huis te gaan en het bos op te zoeken van Hoch-Elten. Een naburig dorpje in Duitsland. Eenmaal begonnen aan de wandeling met de camera in de aanslag was mijn eerste gedachte:”Waar moet je in vredesnaam beginnen met zoveel moois?” Een antwoord op deze vraag heb ik eigenlijk niet gekregen. Zoveel mooi valt bijna niet te fotograferen en over te brengen.

Ik heb dan ook niet veel plaatjes geschoten die middag maar vooral genoten van het enorme natuurschoon om me heen en alle blije gezichten en vriendelijke groeten van de mensen die ik onderweg ben tegengekomen. Natuurlijk kan het niet anders dan dat je op deze dagen “collega fotografen” tegenkomt. En dan ontstaat al snel een gesprek over wat je aan het fotograferen bent en waarmee maar ook vooral hoe. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen trucks en ideeën en staat op een prachtige dag als deze open om ze te delen met elkaar. Het lijkt net of de wereld door deze pracht werkt als een sociaal lijmmiddel wat de mensen net even wat vrolijker stemt.

Een eenduidig antwoord op mijn vraag heb ik echter niet gekregen. Op de schermpjes van de tegenwoordige digitale toestellen hebben de mensen die ik gesproken heb me vol trots hun resultaten laten zien. En er zaten prachtbeelden bij….doch als ik eerlijk ben redden ze het, inclusief mijn eigen foto’s, bij lange na niet met de werkelijkheid.

Dus heeft iemand tips of ideeën over het fotograferen bij zoveel moois….kom maar op. De gouden tip wordt beloond met eeuwige roem :)

Het nieuwe jaar 2009

Jawel…we zijn weer in het nieuwe jaar aangekomen. Vanaf deze plek wens ik jullie allemaal een heel goed 2009 toe. Dat het voor de fotografen onder ons een fotastisch jaar mag worden met mooi licht en vol prachtige momenten om vast te leggen.

Het is vandaag 2 januari, koud en wat nevelig. Er staat en matige wind die de gevoelstemperatuur omlaag trekt terwijl het om en nabij het nul graden ligt. Niet echt uitnodigend weer om er op uit te trekken. Toch besluit ik om in het bos een route te verkennen en neem de fototas mee.

De route bevindt zich in het Zeddamerbos. In het bos is het aangenaam en de sfeer doet door de nevel en rijp sprookjesachtig aan. Ideaal weer om buiten te zijn en vreemde gebieden te bekijken voor potentiële landschapsfoto’s. Het bos is mooi geaccentueerd met gevarieerde vegetatie waaronder mooi met mos begroeide eikenbomen.

Canon 40D, 105mm, F/2.8, 1/4, iso 100, statief, spiegelvoorklap, draadontspanner

Het was aangenaam rustig in het bos. Ik heb genoten en heb wat locaties genoteerd waar ik zeker later terug wil komen om bij andere omstandigheden te fotograferen. Voor de geïnteresseerde: De paarse paaltjesroute op wandelkaart Bergherbos van Natuurmonumenten & ANWB (isbn 9-018-02341-8)